Block party

Een vakantiegevoel had ik nog niet bij Finland. Ik wilde er altijd nog eens naartoe, maar het stond niet direct bovenaan mijn wenslijst. Voor het later terug vliegen vorig jaar kreeg ik een bon. Daarvan kon ik nu maar liefst 3 tickets kopen. In september ga ik nog naar Noorwegen en in oktober naar Zwitserland. Mijn collega's hebben het verhaal intussen al 20 keer gehoord. De bus naar het station gaat te vroeg waardoor ik moet lopen en mijn trein mis. Gelukkig ben ik nog op tijd op Schiphol. Vaker vliegen heeft zijn voordelen. Ik krijg zomaar een upgrade naar Economy Comfort. Ik kom naast een Fins stel te zitten. Hij heeft niet genoeg aan de sandwich die we krijgen. Hij eet uit zijn neus terwijl zij hem over zijn rug aait en hoest als een oude vrouw. Ik voel zijn harige arm tegen de mijne. Het KLM-personeel is vriendelijk en geduldig als altijd. Als de jongen ineens misselijk is mag hij zelfs naar de wc in de business class.
Ik vlieg over bruine velden, groene akkers, wolken, water, schepen, windmolens, dorpen en steden. Geen idee waar ik ben. Ik hou van het onderweg zijn.
Terwijl ik uit het raampje staar denk ik aan de mensen die zijn omgekomen bij de vliegtuigramp van Malaisian Air. Wanneer merkten ze dat hun tijd was gekomen? Hebben ze nog tijd gehad om bang te zijn? Als ik vlieg denk ik altijd wel even aan neerstorten. Ik bereid me mentaal voor op het zuurstofmasker, het zwemvest - pas aan het touwtje trekken als je buiten bent- dat je volgens het plaatje niet met pumps van de glijbaan af mag. Het lichtje op het zwemvest dat vanzelf aan gaat - ze vinden me dan vast wel. En misschien heel koud water. En dan denk ik aan de drenkelingen in de film Titanic die met blauwe lippen op een wrakstuk drijven en uiteindelijk de duistere diepte in glijden. Maar liever in het water dan crashen in een weiland.

Ik kan moeilijk een hostel vinden maar voor ik incheck in een saai hotel lukt het me toch er eentje te vinden. Ik heb ook nog mazzel, want eigenlijk zaten ze vol maar er hebben 2 gasten geannuleerd. 30 euro voor een bed in een 8 persoons kamer. Er is geen ontbijt maar er zijn wel koekjes,drankjes en bamimaaltijden te koop. In de keuken probeer ik wat te kletsen met een Fransman maar hij spreekt slecht Engels. Ik heb nog nooit een Fransman ontmoet die goed Engels spreekt, maar het is het proberen waard. Ik spreek zelf wel een aantal talen maar Frans is niet zo mijn ding. De man achter de balie is super aardig en houdt niet op met praten. Hij zegt dat Helsinki 'boringly safe' is en dat dames hier 's nachts gewoon alleen over straat gaan. Perfect! Ik krijg handige tips en zijn enthousiasme maakt me blij. Al die Finnen blijken aardig en behulpzaam, kom ik achter als ik later naar een block party ga met de tram. Een hele wijk is afgezet. Op verschillende plekken zijn DJ's en bands. Iedereen drinkt bier uit blikjes die ze in de supermarkt halen. In bars is alles duur. Sigaretten vinden ze hier ook duur denk ik, want mensen vragen me steeds of ze er eentje van me mogen roken. Mensen zitten midden op straat, geen outfit is hier te gek, elke leeftijd is vertegenwoordigd en er hangt een lekker vrij sfeertje. Gewoon heel relaxt. Drinken kunnen ze wel. Mensen vinden het hier redelijk normaal om dronken op straat te gaan liggen. Moet kunnen.