Skybar

Gisterochtend al vroeg vertrokken met de trein. Op Eindhoven bleek Danielle overbagage te hebben dus het duurde allemaal wat langer bij het inchecken. De tax-free shop had niets dat we mee wilde nemen dus zijn we maar neergepolft met een kop thee. De vlucht ging goed. Danielle wil nog even aan de stewardess vragen of we vaste plaatsen hebben en vraagt: 'Are here fast seats?' Even later wordt ons gevraagd of we 5 rijen vooruit willen zitten. Zouden we dan eerder in Riga zijn? Landen ging spannend, een beetje chaotisch. Als de piloot vertelt dat we zijn geland denk ik heel even een dubbele tong te horen. Maar dat valt vast mee, we vliegen gewoon met Wizz Air.
Ik heb vantevoren alles uitgezocht dus de bus naar de stad en het hostel vinden we zomaar. We worden verwelkomd met een halve liter Lets bier, dat goed te drinken is. Als we het dan eindelijk op hebben dumpen we alle rommel in de kamer en gaan op zoek naar eten. Ik heb de Lido uitgezocht omdat dat een Letse keten is met alleen locale gerechten. Eten is er goed en goedkoop. Bovendien is het wel gezellig. We komen twee Nederlanders tegen en voor ik het weet zitten ze bij ons aan tafel. We eten samen en als ik alle vakantieverhalen echt niet meer kan aanhoren en al twee uur in het restaurant zit wordt er besloten dat we op hen wachten om samen de stad te verkennen. Ik stel een cocktailbar voor, de Skybar, op de 26e verdieping van een hotel. Ik lees de kaart. De lift naar boven is al leuk en bovenin genieten we van het uitzicht over de hele stad. Op straat staan we nog een half uurtje afscheid te nemen van de boys en als we aankomen in het hostel ben ik een beetje onderkoeld. Ga ik eindelijk mijn bedje in, blijkt het bezaaid met lichaamshaar van een vorige slaper. Danielle zegt ' Ach joh, je bent op vakantie, daar kijk ik niet eens naar'. Maar als ik haar uitnodig te komen kijken en eventueel van bed te ruilen vindt ze het toch wel onfris. De lakens worden verwisseld en ik kan eindelijk slapen. Onze kamer begint steeds meer naar knoflook en ui te ruiken en ik ben het niet. Midden in de nacht komen mensen om beurten terug en het licht gaat aan en ze zitten rustig een potje te kaarten en hardop te praten. Ik ben al vroeg wakker, heb gedoucht en broodjes geroosterd in de keuken en ik ben klaar om de stad in te gaan. Ik zit aan de bar in het hostel op internet. Voor mij de koelkasten met liters bier, links de bevroren rivier en de stenen brug. Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw. Danielle heb ik maar wakker gemaakt en misschien ga ik zo wel vast de stad in.