Banska Bystrica

Woensdag vertrekken we vroeg richting busstation voor de bus naar Banska Bystrica. Op het station drinken we thee in een ouderwets restaurant. We nemen zoete broodjes mee voor onderweg en regelen met handen en voeten een kaartje. Het is een reis van 3 uur en onderweg is het zulk mooi weer dat ik bijna niet kan geloven dat het hier ooit regent. Ik zie uitgestrekte velden vol zonnebloemen, koren, mais. Als we op het station van Banska B. aankomen, barst er plotseling een regenbui los. Het valt echt met bakken de hemel uit. Het blijkt lastig om te achterhalen waar de stadsbussen vertrekken en niemand spreekt Engels. Uiteindelijk vind ik een jongen die het wel snapt en die stuurt ons de goede kant op. We proberen onze bagage en voeten droog te houden in een tochtig bushokje en na een half uur komt de bus richting centrum. Een kaartje kopen in de bus, uitleggen waar we eruit willen lukt allemaal niet. De kaart erbij helpt evenmin. Ik haal alle talen uit de kast behalve natuurlijk Slowaaks en even, heel even, zien we tussen alle hoosbuien geen lichtpuntje meer. Ik probeer wat kreten van de plattegrond en ineens zegt een vrouw naast ons dat we er nu uit moeten. Ze zeggen hier 'Anee' als ze ja bedoelen, dus dat is nogal verwarrend. Mooi, daar staan we dan in de stromende regen te schuilen bij een gebouw waarvan we niet weten wat het is, in een stad die we niet kennen, in een land waar we nauwelijks kunnen praten met de mensen. Ik loop een hotel in en de receptioniste spreekt gelukkig Engels en wijst ons de weg naar het YMCA hostel. Veel trappen op, oud gebouw. Maar we zijn er. We hangen de natte spullen uit, nemen een douche en als de regen geminderd is halen we vast ontbijt in de supermarkt en eten we in een super hip restaurant onderaan een kasteel. Het bier smaakt goed en het eten is heerlijk. We zijn weer blij. We slapen alweer vroeg.
Vandaag, donderdag, blijkt hier een feestdag ofzo te zijn, want veel dingen zijn gesloten. We duiken na ons ontbijtje een museum en wat kerken in en beklimmen de toren die ons elk uur verrast met een gezellig speeldoos-achtig deuntje. We genieten weer volop van de plaatselijke culinaire verrassingen. Het is een relaxte stad, type groot plein met gekleurde huizen zoals je ze ook in bv. Tsjechie ziet. Het heeft een rijke geschiedenis wat betreft kopermijnen en hier en daar ontdekken we een leuk verhaal over een huis of een kerk. Hier op het plein staat ook een Maria-beeld. Daar is een zogeheten Geomantie-plek, een krachtplek waar je de positieve energie moet kunnen voelen. Op deze plekken werden vroeger kerken, paleizen en tempels gebouwd. In het zicht van Maria moet dit het sterkst zijn en ik ga het nog ontdekken. Ik ben heel benieuwd! Wie meer wil weten kan even op deze link klikken: http://www.annemiemestdagh.com/Geomantie.htm
Als we ons echt vervelen gaan we maar naar een winkelcentrum en naar de film. Ik drink nog een kopje Jamaica Blue Mountain in een sjieke koffietent. Er moet een jazz festival in de stad zijn, maar als we weer op het plein komen voor een halve liter bier is het alweer afgelopen. Het regent dus we gaan maar weer richting hostel. Josien ligt al een poosje in bed en ik zit achter de oude computer met mijn mijnwerkerslamp op. Het lichtknopje blijft steeds maar 2 minuten aan en gezien de leeftijd en staat van het gebouw is het hier in het donker echt niet leuk. Dan maar een lampje mee. Tot mijn verbazing zie ik nog wat andere gasten voorbij komen. Ze groeten met een enthousiast ' Ahoi'. Ik groet terug met ' Hello' en ' ik gooi er ook nog maar zachtjes een 'Ahoi' tegenaan, kan geen kwaad. Wat de taal betreft weet ik al pivo (bier) en dakujem (bedankt). Hoi, bier en bedankt. Meer woorden heb je eigenlijk ook niet nodig.