Hronsek en Spania Dolina

Na het ontbijt staan we eerst even onder het beeld van Maria, waarbij je de energie moet kunnen voelen. Vanmorgen werd ik wakker met hoofdpijn, maar ik denk dat het de Saridon is geweest die mijn klachten deed verdwijnen en niet zozeer deze plek. Ik voel niets speciaals, ook niet als ik in haar blikveld sta (waar het het sterkst zou moeten zijn). Misschien zijn het de geluiden, de mensen, die me afleiden. Misschien moet je hier gewoon om 4 uur in de morgen zitten mediteren. Maar dat durf ik dan weer niet. Bij het toeristisch infocentrum krijgen we info over bustripjes naar 2 plaatsen in de buurt. Eerst nemen we de bus naar Hronsek. Daar is een bijzondere houten kerk, gebouwd rond 1725. De kerk is gebouwd zonder spijkers. We lopen er omheen, maken wat foto's maar kunnen niet naar binnen. Zitten we hier nog 2 uur onder een boom... Ineens komt er een man en en nog 20 mensen en een oud dametje met een hele grote sleutel die de kerk opent. Binnen zien we een Barok altaar met schilderijen en een orgel. Doordat de bankjes als in een amfi theater zijn gebouwd passen er maar liefst 1100 mensen in. De akoestiek moet hier daarom ook heel goed zijn. Sinds 2008 staat de kerk op de UNESCO lijst van World Cultural Heritage. We werpen een vluchtige blik naar binnen en staan snel weer buiten, want ze gaat iets vertellen in het Hongaars. Ik raak nog aan de praat met een Nederlander. Die zie je overal. Bij de buurtkroeg drinken we een Kofola op het terras. Dan worden we aangesproken door een andere Nederlander. Deze blijkt hier een bedrijf te hebben en hier al 6 jaar te wonen. We praten wat en even later gaat hij er weer vandoor. Hij komt speciaal terug om ons nog wat tips over de omgeving te geven en zijn mailadres, voor het geval we ooit nog eens terug komen.
Bij de buurtsuper halen we maar weer wat eten en drinken want ja, je moet toch wat in die hitte.
Via Banska Bystrica gaan we naar Spania Dolina, een mijndorp. We zijn voorbereid op een lichte wandeling in de bossen. Die blijken echter wat hoog te zitten en wat te ver weg, dus we blijven in het dorpje plakken. We gaan maar weer een kerk in. Om daar te komen moeten we eerst een overdekte houten trap omhoog, 162 treden. We drinken weer wat op het dorpspleintje en wachten op een klok waar elk uur iets moet gebeuren maar waar niks gebeurt. Misschien is de klok stuk, wie zal het zeggen? Wat hier ook bijzonder moet zijn is een 17e eeuwse miniatuurkopie van een kapel in Jerusalem en het is de enige kopie die nog over is in Slowakije. Er zijn wat typische 19e eeuwse mijn-huisjes, met klei gepleisterd en houten daken. Deze plek is ook bekend vanwege het kantklossen. Al met al is het een beetje saai daar in het dorp maar op Banska Bystrica zijn we nu ook wel uitgekeken.