Banska Stiavnica

Een hoop gedoe met bussen en uiteindelijk een taxi naar Banska Stiavnica. Het hostel ligt centraal en het is bij iemand thuis. De iegenaresse is heel relaxed. Na het inchecken in het hostel drinken we thee in het theehuis hier tegenover. Het theehuis zit in een oude toren die vroeger werd gebruikt om mijnwerkers op te roepen aan het werk te gaan door op een houten blok te kloppen. Soms werden ze er ook in opgesloten. Na de thee en een strudel lopen we door de bossen naar een tajch, een meer dat is gebouwd als waterreservoir voor mijnen. Er waren eerst 60 van deze meertjes en er zijn nu nog 24 over. Er is een kleine bar en picknicktafels met parasols waar we een koele, mierzoete Kofola drinken. Het is druk want het is weekend. Eten doen we in een typisch Slowaaks restaurant, waar ik gebakken kaas, komkommersalade en een aardappel-knoflookpannekoek eet. Deze laatste staat zo stijf van de knoflook dat de tranen me in de ogen schieten. Dit laatste geldt ook voor de plaatselijke likeur die ik daarna drink. Als we even later langs het kleine houten Bethlehem lopen besluiten we daar niet binnen te gaan. Allemaal houten figuren, het is niet echt mijn ding.
's Avonds zit Josien binnen met een boek terwijl ik op het dakterras geniet van het uitzicht over het hele dorp en in gesprek raak met 2 Russen. De jongste heeft een zware stem, drinkt veel en zwaait met een mes naar de hond van de eigenaar. Hij hapt een stuk kaas uit een pakje. De Russen slapen in onze kamer en deze jongste stinkt ontzettend naar zweet. Zijn vieze kleren liggen over de kamer verspreid. Zijn vriend zegt dat hij biologieleraar is. Dat verklaart het. Markeren noemen ze dat. De slivovice die ik krijg aangeboden sla ik af. Als ik de volgende ochtend om 7 uur met een croissantje op het terras zit, heeft de jongste alweer een flinke fles bier in zijn hand.
We bekijken de oude kasteelruine hier vlakbij.
Op het Heilige Drie-Eenheid plein eet ik nog roerei met brood, thee en Turkse koffie (Koffie in een beker, water erbij en wachten tot de koffie op de bodem ligt).Even later loop ik het dorp uit naar het Openlucht Mijnmuseum. Ik heb mazzel want over een kwartier begint een rondleiding. Ik ben de enige niet-Slowaakse. We zien een film over het werken in de mijnen met Engelse ondertiteling. De gids belooft dat hij in de mijn af en toe wat in het Engels vertelt. Na de film krijgt iedereen een waterdichte jas, een lamp en een helm. Een flinke klim naar beneden en dan gaan we de mijn in. Het is er lekker koel en af en toe smal. Ik vind het een leuke tour, alleen jammer dat de gids in de mijn geen woord Engels spreekt.
Na het mijnavontuur ga ik nog even het nieuwe kasteel in, waar een expositie is over de Turkse invasies. Verder doe ik nog wat kerken, een botanische tuin en een mineralogisch museum aan. Ik word uitgenodigd voor een opening van een art-gallery vanavond in het Art-cafe. Misschien ga ik er nog naartoe. Morgen weer een busavontuur terug naar Bratislava. Daar slapen we nog 2 nachten en dan brengt onze vriend Eurolines ons weer terug naar Nederland.