Foz do Iguaçu

In Salvador doen we nog een markt aan. Er zijn veel lelijke souvenirs maar ook leuke dingen. Bij een oud mannetje proberen we wat muziekinstrumenten. Zo staan we ineens met z´n drieen muziek te maken. Omstanders moeten lachen en ik zeg dat ze moeten betalen voor ons optreden. Dinsdag nemen dwe de bus naar Praia do Forte, een rit van 3 uur. Het is er nogal toeristisch en het strand valt me tegen. Er zijn veel rotsen en het strand is niet zo breed. Langs de winkelstraat loopt een parkje waar kleine aapjes in de bomen zitten. De rit terug duurt 4 uur. Als we onze aansluiting niet kunnen vinden helpt een jongen ons. Hij loopt helemaal met ons mee over de voetgangersbrug naar de overkant om ons te helpen en hij kijkt steeds achter zich om te zien of ik wel mee kom. De schat. Terug in de stad staan een paar jongens te breakdancen op een pleintje. Eén ervan doet zelfs een headspin. Op een ander plein speelt een band. We eindigen de avond met een caipirinha (cocktail van suiker, limoen en cachaça die hier wordt gestookt) bij een reggaeband. Hier is altijd wat te doen. Omdat vervoer per bus veel tijd in beslag neemt en nogal duur is vliegen we van Salvador naar Florianopolis. Dit gaat via Sao Paulo en Rio, dus we zijn best gaar als we in Florianopolis aankomen. Het is koud en regenachtig. Ik wilde hier naar het strand en Jitske wilde duiken, maar dat wordt allemaal niks. Dus we regelen een warme empanada (gevuld deeg) met banaan en een vruchtensapje en ook alvast een busticket voor morgenmiddag richting Iguaçu (om de beroemde watervallen te zien). Voordat de bus gaat hebben we nog een halve dag in de stad, dus we shoppen wat in de vele winkels met Chinese rommel en we eten in een vegetarisch all-you-can-eat restaurant. Daarna hebben we een busrit van zo´n 20 uur. Deze sbus stopt minder vaak. Hij zit niet vol, dus we kunnen beide 2 stoelen gebruiken. De stoelen kunnen ver naar achteren en er zit een voetensteun onder, dus slapen gaat best goed. In Iguaçu scoren we eerst koffie met een empanada, deze keer met chocola erin en vers uit de frituurpan. We dumpen onze bagage en gaan, bewapened met water, zonnebrandcreme en anti-muggenspray naar de bushalte. We hebben tot nu toe weinig toeristen gezien, maar hier zijn er nogal wat. Bij het toeristencentrum aangekomen krijgen we een andere bus die naar de watervallen zelf gaat. De watervallen zijn hartstikke mooi. Ik ben er niet specifiek in geinteresseerd maar ik vind het toch leuk dat ik ze zie. Deze watervallen hier zijn breder en langer dan de andere bekende watervallen op de wereld, dus het is toch iets bijzonders. Op ee van de plekken kun je over de waterval heen lopen maar je wordt er zeiknat. Gelukkig mogen we de poncho´s van 2 anderen lenen. We maken lollige foto´s en genieten van het uitzicht en de vlinders, de miereneters en de vogels. Jitske gaat nog een stuk hiken en ik neem alvast de bus terug. Hier vlakbij ga ik naar de supermarkt. Dat is echt een verademing, want die zie je hier niet veel. Ik haal bananen, frisdrank, snacks voor in de bus en een papaya die ik helemaal opeet in het hostel. Er is hier trouwnes een zwembad, maar het is te koud om te zwemmen. Ik chill wat met een paar Nieuw-Zeelanders. Het is de bedoeling om morgen een bus te nemen naar Rio de Janeiro. En nu maar hopen op mooi weer, want ik wil graag naar de beroemde stranden van Ipanema en Copacabana. Eergisteren zaten Jitske en ik al ´Rio de Janeiro, Rio ooooooooo´,´The girl from Ipanema´ en ´Copa Copacabanaaa´ en ´Braziiiiiiiil nanananananananaaaaaaaaa´ te zingen.