Wieliczka zoutmijn

Na een rustig ontbijtje in het hostel lopen we naar de plaats waar onze tour naar een van de oudste zoutmijnen ter wereld begint. Een grote aircobus haalt ons op. Onze gids, Sebastian, is een ietwat cynisch type. Zijn grapjes zijn leuk, al heeft hij ze misschien al wel 900 keer verteld. In de zoutmijn dalen we zo'n 400 traptreden. Op deze plek wordt zout gewonnen sinds 1044. In 1992 was er een overstroming met evacuatie en daarmee is het zoutwinnen gestopt. Vandaag de dag wordt er nog water uit de mijn gehaald om de mijn watervrij te houden. Dit water kan niet de sloot in, dus wordt er nog zout uit gewonnen. De gangen zijn in totaal 300 km lang en tot 327 meter diep.
Eind 15e eeuw werd de mijn al bezocht door o.a. Nicolaus Copernicus, Johann Wolfgang von Goethe en Karol Wojtyla (de latere Paus Johannes Paulus II). Historische en mythische figuren zijn uitgehakt in het zout. Verder is er een meertje (met muntjes natuurlijk, echter wel zonder de gebruikelijke lichtshow onder water) en een grote kapel en wordt gedemonstreerd hoe er in de mijnen zout werd gewonnen. Zo werden paarden gebruikt voor het aansturen van de machines. Ook voelden zij aan wanneer er onraad was, b.v. instortingsgevaar. Ze werden er onder de grond gehouden, want paarden die boven de grond leefden wilden de mijn niet in.

Als we terug zijn in Krakau zoeken we het literair cafe, waar we thee drinken in een tuin. De katten en vogels die er volgens mijn reisgids zouden zijn, zien we niet.
Het Wawel, vlakbij, is al dicht, dus die doen we een andere keer.
Terug in het hostel regel ik op internet een airporttransfer voor vrijdag.