Tiergarten

Onder het motto 'overdag word ik toch ook lastiggevallen' ga ik vrijdagavond met de U naar Tiergarten en wandel ik wat in het park. Er is een Biergarten, maar dat is in je uppie wat saai. Bij de dierentuin kun je tussen de hekken door kijken en ik krijg niet de indruk dat ik daar ook nog naartoe moet. Ik koop een fles bananenmelk en een stukje kaas en even later neem ik de U terug naar de Kurfürsterdamm. Ik ga windowshoppen langs de designwinkels. Er zijn veel mensen op straat die hetzelfde doen. Ik heb mijn ipod deze avond op, want daar zie ik de Duitsers ook veel mee lopen. Toeristen zie je er niet mee. Die stoppen 'm natuurlijk goed weg. Ik doe 'm dus met opzet op en ik moet zeggen dat ik nu minder word aangesproken. Als ik terug ben in het hostel verzorg ik mijn blaren.

Zaterdagochtend ben ik moe, heb ik last van mijn voeten en hoofdpijn. Ik begin het allee zijn steeds meer te waarderen. Je bent vrij om te doen wat je wilt. Ik neem buslijn 100 vanaf Tiergarten, die door de hele stad gaat. Het is ook nog een dubbeldekker dus stampvol toeristen. Ik loop naar het Pergamonm useum, een oudheidkundig museum. Ik dacht dat ik vroeg was, maar ik moet een uur in de rij voor een ticket. Dan moet het wel heel bijzonder zijn. Met mijn extranneus kaart krijg ik korting en kan ik ook nog eens gratis in een boel andere musea. Ik zie niet alles, want het is er simpelweg te druk en te vol. Wat ik zie is mooi. Op een terrasje lunch ik met een enorme pizza en een halve liter cola. Als ik weer wat ben bijgekomen, loop ik via de markt naar het Bodenmuseum. Daar zie ik meer van het goede, waaronder sculpturen. Wederom mooi maar veel. Ik ga terug naar het hostel, waar ik een beetje slaap en Luise op haar mobiel bel. Ze heeft dan net pauze en we spreken af dat ik haar ophaal bij het winkelcentrum Alexia bij Alexanderplatz. Luise werkt daar in een Gothic shop. Ik kom een kwartier te laat en ze wacht op de 2e etage al op mij. We hebben elkaar 2 jaar niet gezien (voor het laatst in Peru) en we vinden dat we beide niet veel veranderd zijn. Het is echt leuk om elkaar weer te zien en het is al snel alsof er nooit 2 jaar tussen heeft gezeten. We nemen een trein naar Kreutzberg, de alternatieve wijk waar iedere jongere wil wonen. Het is er gezellig met kleine bars en restaurants. We lopen over een grote brug, door een park en crashen ergens op een terrasje en drinken een paar biertjes. Er staat hier en daar politie. Misschien nog om 1 mei? Luise vertelt dat ze zelf ook bij de protesten was. Het afzetten tegen het regime en de maatschappij door protest, kleding en graffiti speelt hier denk ik meer dan in Nederland. Tegen middernacht neem ik de metro. Door een omleiding moet ik overstappen en per ongeluk jump ik in de verkeerde trein. Tegen enen kom ik terug in het hostel.

Vandaag, zondag, heb ik migraine. Ik doe het rustig aan.