Eten met een wildvreemde

Vandaag sta ik al voor 8 uur op. Wadda uit Japan gaat vandaag weg dus ik zwaai hem uit. Nog een allerlaatste foto en dan nemen we echt afscheid. Ik zie aan hem dat hij niet weg wil. Ook hij is maar kort in Mongolie en moet deze week meteen weer aan het werk. Bijna iedereen die we ontmoeten reist maanden lang door Azie. Als Wadda vertrokken is eet ik een ontbijtje (we krijgen alleen thee en brood met jam) en dan besluit ik lopend naar het Gandantegchenling klooster te gaan. Het is koud en het regent heel licht. Bij het klooster zijn een aantal tempels en in een van de gebedsruimtes wordt een ochtendgebed gedaan. Ik durf er niet tussenin te gaan zitten, al voel ik wel een sterke connectie met het boeddhisme. Vanaf de ingang snuif ik de wierook op en luister ik naar de zingende heren. Op de grond ligt een vrouw te bidden en hier en daar zie ik een verloren toerist tussen de menigte. Als ik via de andere tempels doorloop naar de grote tempel, de Migjed Janraisig, word ik door een dikke monnik tegengehouden. De mensen mogen doorlopen maar ik moet betalen om binnen te komen. Ook voor het maken van foto's binnen in de tempels moet ik dik betalen. Ik besluit binnen dan maar geen foto's te maken en hoop dat ze tenminste iets goeds doen met het geld dat ze hier innen. Bij een souvenirshop koop ik een gebedsmolentje. Het is een houten handvat met bovenop een draaibaar gedeelte met een kettinkje eraan. Binnenin zit een gebed in het Tibetaans. Het molentje moet altijd met de klok mee worden gedraaid, anders wordt de tekst ook achterstevoren gelezen. Eigenlijk moet je de tekst ook hardop lezen, maar dat gaat mij helaas niet lukken want ik kan geen Tibetaans. Je ziet hier overal bij boeddhistische tempels ook de gorte gebedsmolens. Als je erlangs loopt kun je ze een draai geven.
Na het tempelcomplex ga ik naar een internetcafe om foto's op mijn weblog te zetten want dat lukte in het hostel niet. Er staan er nu een paar op, dus krijgen jullie een indruk van hoe het hier is. In het internetcafe word ik bespied door een paar straatjochies. Ik blijf extra lang zitten want ze zijn hier berucht om hun berovingen. Ze sluiten je in en nemen je spullen mee.
Hun geduld is niet groot, want als ik uit het internetcafe kom zijn ze nergens te bekennen.
Na en kopje thee in het hostel loop ik door de stad en eindig ik weer winkelend (nu nog zonder iets te kopen) in de departmentstores. De grote letters van Louis Vuitton lokken me als een magneet de winkel binnen en ik vergaap me aan de mooie tassen. Met mijn knalgroene kinder-rekenmachine van de Action reken ik gezellig mee met de verkoopster en kom erachter dat ze in Nederland goedkoper zijn! OK, door naar het volgende warenhuis, de State Department Store die (heel gevaarlijk) om de hoek van mijn hostel zit. Nergens vind ik de souvenirs zo moi als hier. Als ik wat spulletjes heb verzameld gaat ineens het licht uit. Stroomstoring dus! Ik was van plan hier bovenin weer te gaan eten maar dat gaat nu niet door. Ik kies eieren voor mijn geld, leg de spulletjes op een toonbank en loop 5 roltrappen af naar beneden, het pand uit.
Op zoek naar avondeten kom ik eerst cafe Amsterdam tegen, waar een onguur ogende toerist op het terras zit. Deze sla ik maar even over. Ernaast zit een Italiaans restaurant. Ik heb echt geen zin om alleen aan tafel te zitten maar ik heb nou eenmaal geen eet-vrienden gevonden voor vanavond dus vooruit, ik stap met leesboek en een zak vol geld het restaurant binnen. Ik word uitgenodigd om naar boven te gaan. Daar groet ik een vrouw die ook alleen zit. Ik vraag of ik erbij mag komen zitten of dat ze liever alleen wil eten. Ze is erg enthousiast en even later zitten we dan samen te eten. Deze dame blijkt uit Nieuw-Zeelad te komen en voor onderzoek in UB te zijn. Ze heeft een vlucht te halen, dus als we uitgegeten zijn scheiden onze wegen zich meteen.
Terug in het hostel heb ik een nieuwe kamergenote, Tora uit Canada, die heel toevallig ook op zoek is naar mensen voor een 2- of 3-daagse tour. We gaan kijken of we samen wat kunnen regelen en anders hebben we als back-up plan nog Terelj park, dat niet al te ver is en met het openbaar vervoer te doen. 's Morgens om 11 uur gaat er een bus naartoe en om 19 uur gaat deze terug, of je kunt daar slapen. Ik ga niet alleen want OF ik kom 's avonds laat alleen aan op een vaag busstation, OF ik blijf daar helemaal in m'n eentje in een ger slapen. We hebben het er nog over.
Door een paar heren hier uit het hostel word ik meegevraagd om te gaan poule-biljarten maar dat sla ik af. Ik ben kapot van al dat wandelen door de stad en ben bovendien geen ster in poulen. Zometeen maar met een boek naar bed. Ik heb nog weinig gelezen deze vakantie, want meestal zit ik wat te kletsen met andere reizigers.