Madrid en de mussen die van het dak vallen

Warm hier zeg. Vanmorgen om 6.15 werd ik opgehaald door de taxi. Ik stond nog tanden te poetsen maar we waren in elk geval op tijd op het station. Op het station nog even gevraagd aan de conducteur waar ik moest overstappen voor schiphol. Meppel moest het zijn. Dus ik in Meppel eruit, geen trein dus. Een half uur later kwam die naar schiphol pas. Nou ja, die ging tenminste wel rechstreeks en ik was nog steeds op tijd. Goede vlucht gehad naar Madrid, alleen wel met krijsende kinderen aan boord en kinderen met volgescheten broeken. Ik heb geloof ik 10 minuten kunnen slapen tot er weer eentje begon te schreeuwen. Gek genoeg deden de ouders er niets aan hun kind stil te houden. Die hadden het te druk met elkaar.
Madrid... toch maar naar het toeristenkantoortje gegaan voor een kaartje, metrokart gescoord en de stad in gegaan. Het leek zo makkelijk, maar ben toch verdwaald. Dus heb maar wat rondgelopen maar niets speciaals gezien. Het was gewoon te warm. De mussen vielen van het dak. Dus zeiknat van het zweet weer terug gegaan naar het vliegveld. Opnieuw langs de paspoortcontrole e.d. Moest ik ineens met een trein verder. Goed dus dat ik op tijd terug kwam anders had ik nog eens voor verrassingen kunnen komen te staan. Een jongen, type Enrique Iglesias toen hij 25 was, had zijn vlucht volgens mij wel gemist want hij liep in die trein te ijsberen, te zuchten en in zichzelf te schelden.
Bij de gate at ik nog een vegaburger. Met een cola. Ik bestelde in het Engels. Zei dat mens achter de counter: ¨Diet coke?¨ Ik zei dat ik graag een gewone cola wilde. Zei ze tegen haar collega: ¨Oh, ik dacht ik help haar even dunner te worden.¨ De rest van de conversatie heb ik in het Spaans gedaan en volgens mij had ze wel door dat ik het allemaal had gehoord. Zal ik teruggaan, iets kopen en haar om advies vragen? Hm ik laat het maar zo. Voorlopig werkt zij hier en ben ik de passagier. Dat rijmt. Maar ja, voorlopig heeft zij tenminste nog een baan en ik niet... Maar ik zou hier niet willen werken. Zucht.

Nog een paar uur maar. Een uurtje of 3. Ik ben moe en ik kan hier nergens slapen. OK in het vliegtuig ben ik vast knock-out. Oh nee, de stewardess gaf mij voor de ene helft van de reis een raamplaats en de andere helft een aan het gangpad. Dus ik dacht dat het eerste stukje aan het gangpad zou zijn, maar toen zat ik bij het raam. Dus straks zit ik waarschijnlijk aan het gangpad.

Als ik in Santiago een beetje bijgekomen ben van deze onmenselijke reis, zal ik weer schrijven.