Vicuña

Zaterdag teruggevlogen naar Santiago. De hele reis gepraat met een Amerikaan. In Santiago met een gedeelde taxi naar het hostel waar ik eerder zat. Daar een borrel gedronken met een paar mensen op het dakterras. Ze wilden me mee uit nemen, maar ik wilde op tijd naar bed want santiago is gewoon niet mijn favoriet; ik wilde zondag meteen verder. Na het ontbijt van kartonnen broodjes met jam meteen taxi naar het busstation. Kaartje gekocht voor de bus naar La Serena (470 km), dat oh zo mooi moest zijn volgens reisgenoten. Onderweg gestopt voor een hapje en een plasje, een meisje opgepikt die de bus doorging met zoete broodjes en gepraat met een oudere Chileense. Het busstation in La Serena bleek verder weg dan mijn kaart zei. Dus een taxi genomen naar het hostel dat ik gepland had. Dat bleek veel te duur en het hotel ernaast had wel een kamer die ook duur was, maar minder dan het hostel. Daar zat ik dan, in mijn eentje, in een beschimmelde kamer met TV. Het was buiten al donker en het was een donker straatje, dus ik heb de hele avond TV gekeken en geprobeerd mijn reis te plannen. Ik boekte in het hotel nog een tour door de Elqui-vallei, maar die kon niet doorgaan omdat er te weinig deelname was. Nog 2 Fransen aangesproken om misschien samen een taxi te regelen of een gids ofzo, maar dat was niet te doen. Ze spraken geen Engels en wilden gewoon een bus nemen naar Vicuña en daar wat rondlopen. Dus vroeg naar bed en vanmorgen na het kartonnen-broodjes- ontbijt op mijn kamer mijn was gedumpt en naar een ander station gelopen voor een bus naar Vicuña. Hier moest het ook zo geweldig zijn. Nou, als je het dorp niet uitkomt omdat er geen tours zijn, dan is er verdomd weinig aan. Wel een mooi rit er naartoe, door de bergen. Bij het plein is een insectenmuseum waar ik al de kriebels van krijg als ik naar binnen kijk en een kerk. Volgens een bureautje hier moet je in La Serena wel iets kunnen boeken. Tsja, die ging immers niet door omdat er te weinig deelnemers waren. Ze stoppen alle mensen van de bureautjes bij elkaar en zelfs daarvoor waren er te weinig toeristen. Hier in Vicuña kan ik wel een tour boeken naar een sterrenwacht, maar ik slaap immers in La Serena. s Avonds laat kun je niet in je eentje zomaar even een bergdorp door lopen. Dat is vragen om problemen. Perfect dus. (NOT!)
In de vallei hier wordt veel pisco gemaakt, een alcoholische drank die vaak gemixt wordt met citroen, suiker en eiwit en dan heet het Pisco Sour.
In de buurt van Vicuña zouden veel UFO s worden gesignaleerd, dus de omgeving wordt veel bezocht door allerlei zweverige types die bijvoorbeeld komen mediteren. Ik ga een toilet zoeken, misschien wat eten en kijken of het reisbureau dat zonet dicht was, nu open is. En dan straks maar weer terug naar La Serena om over het plein te lopen en TV te kijken. Goh wat is het hier leuk zeg! PRACHTIG! Ik heb me in tijden niet zo verveeld. Morgen met een bus verder naar het noorden, naar de volgende stad waar niks te doen is. Misschien wordt dat Copiapo, of een nachtbus verder naar het noorden.

1 september 2009:
Gisteren al heel vroeg gegeten zodat ik ´s avonds niet meer alleen de deur uit hoefde. De touroperators in La Serena waren allemaal dicht, dus ik heb niets meer kunnen regelen. Jammer van de nachtelijke tocht naar het observatorium. Dat had me nu juist wel spannend geleken.
Met mijn mini-waterkoker maakte ik thee en de kruik deed niet alleen dienst als bedwarmer maar ook als kacheltje. En toen het echt koud werd, bond ik ´m met een doek vast op mijn rug. Ik keek TV en ging om 21 uur naar bed.
Na een warme douche en het ontbijt van warme broodjes en kaas betaalde ik het hotel en informeerde ik nog even naar de plaatsen in het noorden. De geplandebestemming Copiapó (5 uur verderop) moet wel erg saai zijn. Ik nam een collectivo (gedeelde taxi) naar het busstation.
Zonet een busticket gekocht voor vanmiddag 16 uur. Ik ga naar Iquique. Het is een semi-cama, dus je hebt een voetensteuntje dat je kunt uitklappen. Dan is het net een bedje. Het is een rit van 19 uur en ongeveer 500 km. Er is eten in de bus en ontbijt. Kreeg nog 5 USD korting. Gezien het feit dat het eten niet vegetarisch is en ik toch mijn eigen eten mee moet nemen probeerde ik nog wat meer te onderhandelen over de prijs. Studentenkorting dan? Maar een kaartje voor minder dan 37 USD lukte niet. Een voordeel is dat ik voor deze nacht geen hotel hoef te betalen. Nu maar wel hopen dat ik ´s morgens wel meteen ergens een hostel in kan, anders ben ik alsnog extra geld kwijt voor het vroeger gebruiken van de kamer. Het wordt een lange rit met stinkend toilet, krijsende kinderen (echt, ik heb in Chili nog geen vlucht of rit gehad zonder gillende kinderen), geen stops onderweg, harde rimboemuziek en oude films. Onderweg heb ik genoeg tijd om me in te lezen over Iquique.
Nu ga ik maar de shoppingmall in voor wat eten en misschien nog een truitje voor het koude noorden.